Finna leiðir til að komast út úr völundarhúsi

Hvað er Ömundur Jónasson ættaður frá Torfalæk í Kolkumýrum norður að taka við tilnefningu frá Framsókn ný hættur á Alþingi?

Hví situr hann ekki í sæmd sinni á meðan endist?

Aðalatriði þarna að mínu mati eru að láta stjórnarskrána gilda um atvinnufrelsi og eignaréttindi.

Ef nauðsynlegt er að beita takmörkunum vegna almannahagsmuna til að hafa stjórn á framleiðslunni er eina leiðin í þeim efnu að setja þak á bústærð.

Sú taumlausa stækkun búa úr fjölskyldubúum yfir í verksmiðjubú er meir en lítið vafasöm af mörgum orsökum, sem nefndin verður að finna sjálf út.

Sú skýrsla sem nefnd um stefnumótun í mjólkurframleiðslu skilaði af sér 2004 til landbúnaðrráherra sýndi svo ekki var um villst að sú hagræðing sem stefnt var að skilaði sér  ekki. Þegar eignir, skuldir og eigið fé er skoðan kemur í ljós að bændur hafa gengið á höfuðstól sinn og stærstu búin koma verst út úr því dæmi og eru jafn vel með öfugan höfuðstól. Ávinningnum hefur öllum verið eytt í að kaupa granna sína burt. Með fleiri verksmiðju búum  verða svæði sem nú eru fín mjólkurframleislu svæði orðin fyrr en varir að jaðarsvæðum. Nefni ég þar t.d Vatnsdal í A-Hún en þar er rekið afurða mesta kúbú á landinu samkv. nýjasta Bændablaði og hrekur þær kenningar að við þurfum að fá nýtt kúakyn. Besta leiðin er að reka umhyggjusamleg og natin kúabú þar sem velferð og hlýja er ástunduð af fjölskyldum, en ekki þar sem bændur eru þrælar banka og vélafyrirtækja. Þá má nefna að grisjun mun gerast snöggt þar sem bændur munu ekki treysta sér í endurbygginu fjósa í lausagöngufjós og er það skiljanlegt, því slíku fylgir  mikil fjárfesting, en innlausnarskylda er á kvóta af hendi ríkisvald eftir því sem mér skilst og bændur munu því hætta í stórum stíl að mínu mati.

Amen eftir efninu.

 

 

„Bandalag um óbreytt ástand“