Hvernig er umferðarstjórnun Keflavíkurflugvallarvallar háttað?

Þetta atvik veltir upp spurningu um hvernig umferðarstjórnun er háttað á Keflavíkurvelli?

Það liggur fyrir að mjög skyndilega spillast veðurskilyrði sem ef til vill menn gera ekki ráð fyrir  og eru óviðbúnir.

Lendingarskilyrði spillast og verða hættuleg. Hugsa þarf hratt og í lausnum. Taka þarf óvinsælar  ákvarðanir sem hafa áhrif á fjölda fólks og fjárhag flugfélaga. Þá þarf og er örugglega til plan.

Þetta gerðist t.d. í bílaumferðinni í gær skyndilega, svo aðstæður allar urðu mjög hættulegar á mjög stuttum tíma. RUV sem er kynnt sem öryggistæki landsmanna varaði ekki neitt við þessu ástandi svo ég hafi heyrt, heldur var endalaust malað í síbylju um hljómsveitir og nýjustu lögin. Ekkert um almanna öryggi.

Það sem leikmanni hefði dottið í hug við þessar aðstæður er að hætta öllu lendingum og láta hreinsa völlinn og sanda og að því loknu að leyfa lendingar.

En allt kemur  þetta í ljós þegar búið er að rannsaka málið. Menn eru svolítið ef til vill að vaxa útúr sína umhverfi sem maður finnur vegna reynslu sem sjómaður og bóndi á plani að taka þarf skyndilega ákvörðun vegna breyttra aðstæðna í náttúrunni og vegna breyttra veðuraðstæðna.

Nú eru menn við tæki og tól og stóla á þau.

Auðvitað er létt verk að vera vitur eftir á og þykjast vita allt. En það er nú einu sinni hlutskipti og stað bloggarans og því set ég þessar hugleiðingar fram.

Keflavíkurflugvöllur opinn á ný

Hættu ástand í umferðinni. Allir að fara varlega

Þó nú sé hlýtt og að þessi snjór hverfi fljótt er þetta mjög hættulegt ástand. Margir komnir á sumardekk og þeir sem eiga að salta ef til vill ekki í viðbragðstöðu. Svo verður þetta slabb að graut sem gerir erfitt fyrir að skipta um akgrein.

Þesi úrkoma þyðnar fljótt og verður að vatni en í fáförnum götum geta menn lent í núning ef ekki er varlega farið. Mest er hætta að að lenda í smátjónum og núningi sem auðvitað kosta pening og missis bónuss og hærri trygginga.

Ég var að fara af stað á nýjum bíl og búin að setja undir ágæt dekk, en hætti við förina þar sem hún var ekki brýn. Treysti sjálfum mér, en ekki samborgurunum. Þar liggur hættan. Þeir sem eru glannar og meta ekki aðstæður rétt þeir eru varasamir og valda oft vandræðunum.

Farið varlega elskurnar, elskið friðin og strjúkið kviðinn, ekki við stýrið.

Snjó kyngir niður með snöggum hitaskilum

Hræddir menn í stjórnarráðinu

Þetta var skemmtileg og fróðleg lesning og oft hefur mætt mikið á starfsmönnum Landhelgisgæslunnar, enda búnir að lifa margskonar átök og yfirtöku á togurum og fengið á sig ásiglingar.

En voru þeir einhverntíman hræddir?

Guðmundur Kjærnested skipherra, var eitt sinn í útvarpsviðtali að segja frá atburðum á sjónum og undir lok viðtalsins spurði fréttamaðurinn, Guðmund, sem þá var kominn í land sem eldriborgari:,, Varstu aldrei hræddur Guðmundur í þessum átökum?"  ,,Nei aldrei, en ég er stundum hræddur núna ef ég þarf að ganga yfir Miklubrautina." Mér fannst þetta gott svar og vil að það lifi.

Eftir fréttinni af þessum atburði fékkst ekki leyfi stjórnvalda til að taka rússneska togarann með valdi og menn virðast hafa verið skíthræddir. Hverjir voru á vaktinni í stjórnarráðinu þarna?

 

Bíræfnir Rússar staðnir að ólöglegum veiðum

Garnaveiki kemur upp í Húnavatnshreppi

Nú er illt í efni þegar garnaveikinn herjar á. Pétur Pétursson á Höllustöðum í Svínavatnshreppi hinum forna var frumkvöðull og hvatti mjög til þess að lífgimbrar væru bólusettar á svæðinu og var yfirleitt góð regla á því. Auðvita gátum komið upp tilfelli að lömb heimtust seint og misfarist í bólusetningu. Eins hefur slæm húsvist meiri áhættu í för með sér. Svo dróg úr áhuga á bólusetingu eins og oft gerist þegar allt gengur vel og menn gæta ekki að sér.

Þá er að huga að bótaþættinum en þetta á að vera bætt af Bjargráðasjóði, en þarna getur orðið um tilfinnanlegt tjón að ræða, en oft snúiða að framvísa dauðum kindum sem refurinn er búinn að éta.

Mér skilst að Bjargráðsjóður hafi bætt bústofn hér um árið þegar fé fórst að vori til úr máttleysinsveikinni og bændur reyndu lengi vel að telja sérfræðingum trú um að væri smitsjúkdómur, þegar um var að ræða vanfóðrun með ónýt rúllueyi.

Það þótti mér vond ráðsmennska.

 

Garnaveiki í sauðfé í Húnavatnshreppi

Trégólf í kísilmálmverksmiðju, brandari aldarinnar.

Auðvitað þarf að staldra hér við og gaumgæfa aðstæður og kippa því í liðinn sem nauðsynlegt er að laga og bera saman mælingar sem ekki ríma við heilsufar starfsmanna.

Og endilega að athuga hvort þeir eigi ekki fyrir varanlegum gólfum í verksmiðjuna. Annars þarf að efna til samskota fyrir gólfum.

Vonandi er hægt að laga allt sem aflaga hefur farið og þetta fyrirtæki geti stutt við atvinnulíf á Suðurnesjum, ekki veitir af eftir að herinn fór og margir misstu vinnuna.

Mér finnst furðulegt að verksmiðjan hafi verið hönnuð af þar til skipuðum fræðingum með trégólf.

Það var trégólf í gamla burstabænum sem ég ólst upp í en það var járnmotta í kring um ofninn. En ég held að það hafi ekkert umhverfismat farið fram vegna byggingar hans enda féll hann inn í landslagð og það tók varla nokkur maður eftir honum nema það stóð reykur lóðbeint upp í loftið úr honum á morgnana og það var merki um að fólkið væri komið á fætur.

Stundum gerði maður reykmerki eins og indjánar gera og þá fipuðust gamlir menn við sláttinn og vissu ekki hvaðan stóð á sig veðrið.

En trégólf í kísilmálmverksmiðju það held ég að sé hámark heimskunnar.

Björt: „Nú er komið nóg“

Svaðilför og hrakningar á Steingrímsfjarðarheiði 2015

Eitt sinn átti ég erindi á Ísafjörð. Var búin að þrautkanna spána og upplýsingar Vegagerðarinnar og tímasetja ferð mína þannig að ég átti að sleppa yfir áður en veðrið skellti á.

Nú,nú, eitthvað tafaðist að koma sér úr Rvk, en allt gekk furðuvel um Bröttubrekku og Dali. Á Þröskuldi fór maður að sjá hvað í vændum var. Miklir kólgubakkar í aðsigi. Ég var á Toyota Rav vel búnum í vetrarakstur. Konan hafði minnt mig á að taka spotta og skólfu með, sem ég gleymdi, enda er ég á launum sem eldriborgari við að gleyma.

Þegar við leggjum á Steingrímsfjarðarheiði hafði sjánlega verið skafið þar mjög nýverið og héldum við hjónin ótrauð áfram og ég hét á áa mína úr Djúpinu að halda verndarhendi yfir okkur. Þegar upp á heiðina var komið lentum við fyrir aftan jeppa. Maskaraleg ung kona var ökumaður og sömdum við hana að fá að fylgja í slóðina. Vegna seinkunnarinnar sem gæti hafa verið 3 korter var farið að aula í slóðina, en stúlkan ók liðlega og af öryggi og allt gekk. Þar til við ökum fram á vanbúin fólksbíl sem sat fastur og komst ekki lönd né strönd. Þá var veðrið mjög hratt farið að versna. Þarna byrja erfiðleikarnir ég festi mig lítilsháttar og fór að tapa tíma. Þegar átti að fara kippa í mig vantaði spottan og ekkert gegg og stúlkan vildi ekki bíða og hélt áfram. Á þessum tímapunkti skall á iðulaus stórhríð eins og hendi væri veifað. hefa aldrei upplifað annan eins hvell. Vanur maður hafði verið sæðingamaður í A-Hún um árabil og þá alltaf með spotta og á stórum jeppa. Nú hér dugði engin forn frægð og við sátum þarna nokkrir bílar í driftinni og stefndi í óefni. Að lokum ákvað ég að taka af skarið og kalla á björgunarsveit þar sem ég mat það svo að þarna gæti stefnt í manntjón því fólk var að reyna að moka upp bílan illa búið og fauk um koll og svona.

Björgunarsveitin á Hólmavík brást vel við en allar aðgerðir þurftu að fara í geng um varðstöð lögreglu. Fyrst var ég dreginn út úr bílaþvögunni og á hreinan veg og sagt að hypja mig niður í Djúp sem ég og gerði.

Þegar hér var komið sögu var veðurhæðin orðin svo mikil að bíllinn toldi varla á veginum og mikil blinda og auðvitað missti ég bílinn útaf nærri því í kant. En af hyggjuviti mínu stoppaði ég og reyndi ekki að ná mér upp af ótta við að velta bílnum. Björgunarsveitin kom og reddaði málinu og hægt var að lóna niður af heiðinni og þá var björgunarsveitinn búina að ná mannskapnum og bílum í konvog og var nú haldið til Reykjaness og þar var okkur vel tekið og þágum gistingu. Næsta dag var farið að birta og fórum við til baka upp úr hádegi og gekk allt vel. Þarna hitti ég einn frænda minn vörubílstjóra á Ísafirði af Pálsætt á Ströndum og þekkti hann af svip afa mín Magnúsar Guðmundssonar. en hann er nauðalíkur honum. Svona getur ættfræðin verið skemmtileg.

Hvessir fyrst á Hellisheiðinni

Fjárkúgunarmál á hendur fv. forsætisráðherra vorum

Þetta mál er þá búið að fá þann endir sem eðlilegt er að það fái.

Áhugavert væri að fá það fram hverjar ávirðingar hafi verið á hendur forsætisráðherra sem áttu að leiða til þessa hægt væri að kreista út úr honum  7.5 milljónir. Það er auðvitað sérstakt mál sem þarf að upplýsa og er ekki hluti af þessum málarekstri.

En að mínu mati er ekki nóg að skjóta smáfugla og sólskríkjur.

Forsætisráðherra fv. Sigmundur Davíð hefur haft upp orðræðu um að honum hafi verið hótað og borið fé á hann af hendi aðstanda fjármagns og eigenda sem höfðu hagsmuni að fá einhverja æskilega niðurstöðu við losun hafta. Það er ekki nóg að beina atgeirinum að dömum sem liggja vel við lagi. Það þarf að beina hlaupinu að hákörlunum.

Til að öll þessi mál verði trúverðug verður ríkisvaldið að fá á hreint hvað er hér á seiði. Ekki er viðunandi að menn séu í svona leik án þess að það komi til kasta dómsstóla.

Malín og Hlín dæmdar sekar

Skringileg frétt af gróðurfari

Þessi heimsendis frétt Morgunblaðsins sem er reifuð hér er satt að segja mjög skringileg.

Birt er mynd af renglulegu birki sem virðist vera í mikilli kreppu og í gróðurumhverfi sem sómir sér á svæði sem á við uppblástur að stríða. Þetta var vinsælt hér fyrr á árum þegar gróðurverndarumræða var að hasla sér völl og bændur voru orðnir svolítið meðvitaðir um að það væri ekki alveg sama hvernig upprekstrarmálum væri háttað og var þá gjarnan birt mynd af á með tvö lömb upp á rofabarði. Upp úr þessari gróðurverndarumræðu breyttist viðhorf bænda og þeir hnikuðu til tímasetnigu á upprekstri og miðuðu hann meir við ástand gróðurs frekar en hefðbundnar aldagamlar dagsetningar, auk þess fóru þeir að taka fé frá afréttargirðingum fyrr til að létta álagi á afréttarlönd.

Þegar fréttin  er skoðuð er gróðurmáttur jarðar að aukast og það er lykilatriði sem skilar sér í því að náttúran snýr dæminu við.

Meira verður notað af Co2 og jurtir skila meira súrefni út í andrumsloftið. Er það slæm þróun? Ég held ekki. Náttúran lætur ekki snúa á sig og kemur með krók á móti bragði.

Þannig að mér finnst prófessorinn hafa óþarfa áhyggjur og snúa málum á hvolf. Vöxtur birkis 8 faldast og gróðurmassi eykst. Það er málið.

Aukinn vöxtur gróðurs bjargar ástandinu með aukinni tillífun.

Gróðurhúsabændur dæla Co2 inn í gróðurhús til að auka tillífum og þetta dæmi styður við þá þróun sem ég hef haldið fram að það er ekki heimsendir framundan. Allt leitar sér jafnvægis og verum glöð yfir þessari þróun en jafnframt á varðbergi og aðhöfumst það sem  hægt er til að hjálpa náttúrunn.

Sá bóndi sem lætur 2 plöntur vaxa þar sem áður öx ein.

Hann er góður bóndi.

Stórslys á íslenskri náttúru. Ja hérna, hef nú ekki heyrt meira öfugmæli síðan í Landnámu þegar sagt var að landið væri viði vaxið milli fjalls og fjöru. Vitaskuld var hér um prentvillu að ræða. Átti vitaskuld að vera víði vaxið.

Grundvöllur gagnrýnar hugsunar er að trúa ekki öllu sem sagt er eða skrifað.

Stórslys að verða í íslenskri náttúru

Engu hægt að ljúga lengur allt orðið svo strangt

Ég vaknaði upp við einkennilegar aðstæður í morgunn. Ég var ekki Þorsteinn Hallgrímu Gunnarsson. Ég var Jón Ólafsson hin snotri og bjó á Litlu-Flögu á Ströndum og var að fara gifta mig einhverri kellingu úr Selárdal og það var búið að skipta um dráttarvél hjá mér.

Ég var enn af Pálsætt af Ströndum, en ég var örvhentur. Það er margt í heimili hjá mér og ágæt efni. Hér var kominn Ólafur Ólafsson í Samskip og afhenti mér mikið af bankabókum. Þær voru sumar með innisæðum en aðrar tómar og höfðu verið notaðr sem glósubækur fyrir heimilisföng erlendra manna. Eina bók kannaðist ég við frá fyrri tíð. Bók úr Búnaðarbankanum frá 1954 og þar átti að vera innistæða frá því að ég var að tína hagalagða, en nú var allt horfið. Ætli ég geti ekki farið í mál útaf því? Ætti að kæra til sérstaks?

Ég átti ágætt bú en bjó við það að það var mikið af ref í landareigninni. Svona er nú lífið skrítið.