Útgerðaraðallinn (hluthafar) að undirbúa leiftursókn á samfélagið

Þessi aðgerð á Akranes vekur upp spurningar hvort verið sé að undirbúa sókn að ríkisvaldi um breytingar á gengi eða að fá einhverja sjóði stofnsetta til sveiflujöfnunar eða ívilnanir til að gróðinn geti verið meiri eða haldist á.m.k. í stað. og fiskvinnslufólkið notað sem hreyfiaflið í því dæmi.

Þessi dæmi sem Vilhjálmur Akranessgoði styðja það. Bæði hefur verið öflugur hagnaður á Akranesi og á þá að henda öflugu sjávarútvegsfyrirtæki í sjóinn sí svona. Bara jarðýturnar á það, ha.

Öflug fyrirtæki ætti nú að þola einhverjar dægursveiflu, vel statt í góðum bæ, með langa útgerðarsögu og mikla verkmenningu og duglegt fólk, sem nennir að vinna.

„Mönnum ekki til sóma“

Það er nú ýmislegt að gerast í sveitinni lagsmaður

Ha, lóan kominn, þú segir tíðindi, ups og hvaðan kom hún vinur. Sumir segja að hún hafi verið á landinu í allan vetur,

Tíðarfarið er náttúrlega búið að vera einstaklega gott. Ég skil sko ekkert í hvað bændur eru að gefa allt þetta rúlluhey, þegar beitin liggur við fætur manna, ókeypis, ha, bara að kasta fiskimjölslúku á garðan og ríða svo út, eins og Svartdælingar gerðu, í tíð Guðmundar Halldórsson, ágætur kall í samnefndum dal og skrifaði góðan texta.

Það er gott að lóan er kominn, þá halda menn að vorið sé komið. Það er nú öruggara að spóinn komi líka. Hann er nákvæmari en lóan, því hann er svo kulsækinn og kemur ekki fyrr en allt er orðið tryggt og nóg af ormum.

En nú má ég ekki vera að þessu, það er líka kominn gripur hér í hlaðið á Gljúfrasteini og ég verð að finna mér einhvern blett til að herfa. Þá get ég talist maður með mönnum. Ég hef aldrei talist bóndi, þó mig hafi langað til þess. Bara látið duga að skrifa um bændur við litla hrifningu þeirra.

Lóan komin til landsins

Búið að halda Samherja of lengi í óvissu

Það er hlutverk Seðlabankans að lýta eftir þessum hlutum og ekkert athugavert við það.

En það er alveg kýrskírt að það getur ekki verið eðlilegt hvernig Samherja hefur verið haldið í bóndabeygju lengi án þess  málið hefi leitt til niðurstöðu.

Nú þekki ég málið ekki það vel að ég geti tjáð mig um það mjög efnislega lið fyrir lið, en mér hefur verið tjáð af aðila sem ég treysti að þetta hafi verið komið út yfir alla þjófabálka þessi dráttur.

Þó menn haldi að ef um rík kvótafyrirtæki sé að ræða og almenningur eigi einhvern óskorað skotveiðileyfi á slík fyrirtæki er ekki hægt að eyðileggja þau eða valda tjóni nema lög kveði á um auglajót brot.

Hugmyndir seðlabankastjóra hafi verið væntanlega á rökum reystar í upphafi, þá bar honum að drífa málið áfram og vera ekki of lengi með það í vinnslu því það er tíminn á drætti málsins skaðar fyrirtækið mest.

 Báðir hafa þeir Már Guðmundsson og Þorsteinn Már haft nokkuð til síns máls í upphafi en nú er málið komið á þennan stað.

Enbættismenn verða svo sannralega að vanda sig og varast að valda  tjóni með slugsi sem svo ríkið verður ef til vll skaðabótaskylt út af.

Bankaráðið setti ofan í við Má

Þurr jarðvegur í olíubaði er slæm blanda

Gamlar vélar sem hafa verið notaðar í jarðvinnslu og eru farna að leka hráolíu eru eldsmatur.

Ef einhverstaðar er útleiðsla eða aðgangur að hita við slíkar aðstæður kviknar fljótt í og vélinn verður eldhaf á svipstundu og brennur og eyðilegst.

Til að koma í veg fyrir svona óhöpp þarf að þvo vélar með háþrýstidælu og losa vélina við alla mold.

Þessar aðstæður voru gömlu jarðýtustjórum kunnar hér fyrr á öldinnu og voru þeir oft á varðbergi fyrir því að ekki kviknaði í jarðýtum og skurðgröfum.

Litlar rannsóknir eru til held ég um umhirðu á búvélum og misjafnt eftir bændum hvernig haldið er utan um slíka hluti.

Bygging á vélageymslum og aðstæðum til þess að sinna viðhaldi hefur oft setið á hakanum, enda öll orkan og fjármunir farið í að byggja gripahús og auka ræktun.

Oft má sjá það þegar litið er heim á bæina hvaða kúltur ríki í þeim efnum.

„Þetta varð ofboðslegur reykur“

Afhverju er gengið fram hjá hinum lögboðnu ítölunefndum?

Það er furðulegur kultur að ganga fram hjá hinu lögboðna ferli sem eru ítölunefndir, en setja hagsmunaaðilan í öndvegi.

Svona vinna ætti að vera algerlega fræðileg og lúta, án íhlutunar hagsmunaaðilans, fræðunum, en þessir pólar sem óhjákvæmilega skarast við þetta fyrirkomulag og úr verður eitt eilífðarbál.

En sauðfjárbændur eru snillingar að koma ár sinni fyrir borð og fá sitt framm með seiglu sauðkindarinnar.

Dæmi:1. 100 milljónir í útflutingsbætur þegar búið var að afnema þær fyrir löngu.

2. Gátu talið sérfræðingum um langahríð trú um að um smitsjúkdóm eða eitthvað væri að ræða þegar um vanfóðrun átti sér stað vor eitt fyrir skömmu  sem nýlega hefur verið staðfest að var máttleysisveikin. Ekki kæmi mér á óvart að Bjargráðsjóður hafi hlaupið undir bagga í því máli.

3. Svo núna er varaformaður sauðfjárbænda settur í forsæti til að stjórn þessari nefnd, með alla þræði í höndum sér að meta gróðurfar á Íslandi.

Vitlausara getur þetta ekki verið.

 

Meta gróðurauðlindir Íslands

Ríkisábyrgð á landbúnaðarkvóta. Slæmt fordæmi gagnvart sjávarútvegi.

Bændur eru gulltryggðir í bak og fyrir með þessu fyrirkomulagi, þegar ríkið er skyldað til að kaupa af þeim kvóta án tillits til hvort þeir hafi lagt út fyrir honum eða kvótinn hafi orðið að verðmæti fyrir tilsillan ríkisins og bóndin ekki lagt út pening fyrir þeim verðmætum.

Það er skiljanlegt að einhver úræði þurfi að vera fyrir hendi ef bóndi þarf að hætta með gamalt fjós og standi frammi fyrir því að þurfa byggja nýtt vegna hertrar reglugerðar um dýravelferð. En þá ætti að láta svokallaðan markað ráða.Við slíkar aðstæður væri hægt að nota samkeppnina. Þó það sé óeðlilegt að þurfa að nota rekstrarafgang í búskap í þá vitleysu. Nær væri að nota hann til að laða fram lægra verð fyrir neytendur, með bættir fóðuröflun o.þ.h.

Þá kemur upp sú spurning upp, ef einhverju þarf að að breyta í sjávarútvegi eins og háværar raddir eru uppi um hvort þetta sé fordæmisgefandi á þeim vettvangi.

Þá er illa komið fyrir lýðveldinu ef það þarf að fara að kaupa af sjálfu sér kvóta sem það bjó til með lögum og reglugerðum.

Þó erur málsbætur í þessu máli að ríkið getur selt þetta góss aftur og bjargað því að skellurinn lendi ekki á skattgreiðendum en maður veit aldrei hvenar svona kerfi trosnar upp og springur. Það þarf að hugsa um hvernig hlutir virka. Til þess eru ráðuneyti og stjórnarráð.

ÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆ.

Margir vilja kaupa

Vel greiddir strákar baða sig í sviðsljósinu

Það var gaman að sjá gamlan félagsmann í Æskulýðsfylkingunni og valdhafa í þessari hægristjórn, vatnsgreidda koma þarna fram í beinni útsendingu og lýsa losun hafta, sem vissulega er áfangi út af fyrir sig. Þetta eru nú svo flókinn og viðamikil mál að almenningur skilur ekki upp né niður í þeim.

Allir hafa getað fengið nógan gjaldeyrir í veskið þegar flogið hefur verið erlendis. Fyrst voru mörkinn 500 þús. ísl í gjaldeyrir auk þess að geta tekið nærri ótakmarkað í hraðbönkum erlendis. svo var þakið lækkað í 350 þús ísl og dugði öllum.

Nú, nú þetta með afnám skilaskyldu á gjaldeyrir náði ég ekki. Hélt að útflutningsverslunin byggðist á því að gjaldeyri væri skilað í Seðlabankann til að efla gjaldeyrisvarasjóðinn.

Þetta var mjög flottur fundur hjá þessum höfðingjum og þeir komu bærilega fyrir. Fólk dæsir og segir: ,,Hann kemur vel fyrir hann Bjarni" enda er hann meistari í því að fá ekki á sig skrámur. Og Benedikt passaði sig á því að vera ekki með Óttar Proppe með sér enda ekki á vísan að róa í hvða fötum Óttar yrði.

Þá er staðan þessi: Á maður að selja allt sem maður á og breyta í gjaldeyrir og fara með út með það, en þá er spurning um barnabörnin og skyldurnar við þau.

Sniðugast væri að fara upp í Samskipti og láta ljósrita hlunnindabréf í Íslandsmiðum og selja þau þar sem verð væri fyrir þau að hafa. Það hefði Einar Ben gert. Nú er farið að selja norðurljósin eins og hann áformaði.

Maður verður að höndla með eitthvað eftir þennan prýðilega fund í Ráðherrabústaðnum um losun hafta.

Öll fjármagnshöft afnumin

Stílfærsla Steingríms J. rannsökuð upp í Háskóla Íslands

Einu sinni gerðist það á þorrablóti í minni heimabyggð að stólpagrín var gert að einum góðum bónda í annáli blótsins. En eins og venja er samanstendur annáll þessi að því gera grín og segja frá því merkilegasta sem gerist í viðkomandi þinghá.

Bónda líkaði þetta miður og hafði allt á hornum sér. Góðgjarn bóndi úr Vatnsdal kippti bóndnaum út fyrir vegg og leiddi honum fyrir sjónir að þetta væri mikill heiður að vera getið í annálinum. Það væri ekki aðrið sem þangað kæmust nema þeir sem væru einhvers virði í samfélaginu. Bóndi tók gleði sína aftur eftir messu Vatnsdælingsins og gekk brosandi í salinn.

Þessi rannsókn á breytingar á stílfærslu  Steingríms J. er skemmtilegt viðfangsefni og nokkuð marktækt þar sem um er að ræða mikið gagnamagn (þingræður) og leiða í ljós eftirtektarverða þróun  þar sem Steingrímur færðist í aukana efti því sem ábyrgðin hjá honum eykst og hann verður eldri. En lekur svo niður þegar ábyrgðin þverr.

Ágæt mæting var á fyrirlestrinum hjá Lilju Björk Stefánsdóttur MA-nema í málfræði og voru nokkarar fyrirspurnir og vangaveltur að honum loknum. Svo sem hvort einhverjar marktækir skekkjurfaktorar, gætu verið í dæminu vegna áhrifa yfirlestur starfsmanna þingnsins, en það var talið ólíklegt. Þá velti fólk því fyrir sér með ræðuskrifara Steingríms á þessu lífskeiði þegar hann var fjármálaráðherra og í raun afleysingaráðherra, hvort það gæti haft áhrif því hann var býsna duglegur á þessum tíma eftir hrunið. Var það talið ólíklegt að það gæti haft áhrif. Hafði fyrirlesari átt samtal við Steingrím og grennslast fyrir hans siði við undirbúnig þess að fara í pontu og halda ræðu.

Það er náttúrlega áfangi og virðingar vottur fyrir áhrifamenn að verða teknir til rannsóknar með þessum hætti og má búast við að færri komist að en vilja.

Nú sjá menn undir iljarnar á Steingrími J. í þessum efnum. Auknu fjármagni verði veitt í þennana málaflokk en allir vilja hafa sæmd nokkra af sínu lífshlaupi og verða rannsakaðir.

Nágranni minn Björn á Löngumýri sagð stundu að það væri hægt að sjá það á göngulagi manna hvenær þeir vildu verða ráðherrar. Þeir færu að ganga á tánum þegar það gerðist.

Það er þá göngulagið sem hægt væri að rannsaka næst og hvort það tengist einhverjum málefnalegum breytingu.

Flóknari setningar Steingríms í stjórn

Skila öllum álögðum og innheimtum sköttum á bíleigendum til Vegagerðarinnar

Held að þetta frumvarp sé ástæðulaust. Frekar ástæða til að berjast fyrir því að skattfé sem innheimt er af umferðinni skili sér til Vegagerðarinnar.

Það væri nær að gera hark og skark á Alþingi til að slíkt gæti orðið að veruleika. Það er algerlega óásættanlegt að vegafé sé ekki notað til viðhalds og uppbyggingar vegakerfisins.

Það er mikil þrautalending að fara auka álögur bíleigendur.

Hærri gjöld til að afla 2 milljarða