Formannsraunir, stóra bomban, æðarkolla, Klúbbmálið, grænarbaunir

Merkilegt hvernig formenn Framsóknarflokksins hafa rata í miklar  raunir alla síðustu öld og nú skattaskjólmál, við dagsbrún nýrrar aldar, sem er nú sýnu verst og erfiðast fyrir flokkinn.

 

Jónas frá Hriflu komst í návígi við Klepp og lenti þar í mikilli bombu og var álitinn geðveikur af læknum. Hann hafði svo sem lent í stappi og deilum við lækna út af málefnum og var ekki vel þokkaður af þeim.

 

Hermann Jónasson er talinn hafa skotið æðarkollu vestur í bæ í lögreglustjóratíð sinni í Reykjavík en æðarkollur eru friðaðar eins og kunnugt er.

 

Óli Jó, Ólafur Jóhannesson drógst inn  í Klúbbmálinu sem snerist um áfengi og morð sem enn eru ekki upplýst, því aðal sönnunargagnið, líkið hefur aldrei fundist.

 

Grænubaunamálið - Steingrímur Hermannsson sem þá var framkvæmdastjóri Rannsóknaráðs keypti grænar baunir og annan mat fyrir Surtseyjarfélagið sem hann var formaður í. Reikningur vegna kaupanna fannst svo í bókhaldi Rannsóknaráðs, en þar voru grænu baunirnar skráðar sem viðhald á bifreið Rannsóknarráðs.

Býður sig fram gegn Sigmundi Davíð

Stöðuskýrsla um ástandið. Áskorun á ASÍ

Ég átti þess kost og var beðinn um að vera fundarstjóri á stofnfundi samtaka sem kalla sig Heimkomu og eiga brattar hlíðar að klifra vegna afleiðingar eftirhrunsáranna og lítið virðist miða í því að stjórnvöld veit þessum hópi einhverja aðstoð hvað þá heldur sveitarfélögin sem er málið mjög skylt. Engin veit raunverulega hvernig ástandið er í raun og sannleika, nema auðvita viðkomandi einstaklingar og Sturla Jónsson forsetaframbjóðandi sem telur að víða sé brotið á þessu fólki. Jafnvel að öll nauðungaruppboð séu lögleysa,sem farið hafa fram til að knýja fram lyktir, en það yrði of langt mál að reifa það hér.

Ýmsir í þessum hópi telja að Umboðsmaður skuldara sé grútmáttlaus embætti og hugmyndafræðin í sambandi við þá stofnun af hendi ríkisvalds sé í raun að halda þessum málum í nokkurskonar herkví svo sem minnst gerist í málefnum fólks, end hefur Umboðsmaður engin úrræði fjármuni og fátt verkfæra, nema að vísa á lögfræðinga út í bæ.

Hér á árum áður þegar heimskreppan skall yfir fengu bændur sinn Kreppulánasjóð og sjóðurinn leysti jarðirnar til sín og fjölskyldurnar fóru ekki á vergang og allt í einu voru bændur orðnir óðalsbændur, en þeim var gert að kleift að eiganst jarðirnar með því skilyrði að þær væru gerðar að óðalsjörðum og sparimynd væri hengd upp í betri stofu af ábúendum. Nú fær fólk bara að hánga í skuldasnöru og öllum virðist vera alveg sama.

Vistarbandið var jafnvel illskárra,en ástandi nú, þó það hafi verið mikið gagnrýnt af rjómadrengjum hér fyrr á árum, því fólk fékk þó húsaskjól og að borða þá og átti einhverstaðar heima og var hlutu af samfélagi. En hvað blasir við fólki nú, svari hver fyrir sig? Örvinglan og fátækt. Skulda og afkomu-áhyggjur er þær verstu áhyggjur sem til eru.

En hverjum er um þessi mál skylt að gefa gaum. Auðvita sveitarfélögu og verkalýðshreyfingunni.

Ég skora því hér með á Alþýðusamband Íslands, í nafni ömmu minnar Karítasar Skarphéðinsdóttur baráttukonu á Ísafirði sem fylgti lið geng útgerðarauðvaldinu þegar frambjóðendur þess komu á vinnustaðfundi til að snýkja atkvæði, með því að berja þá með vaskasvuntunum og reka þá af pleisinu og út í búskann og urðu þeir lafhræddir , að hlutast til um þessi mál. Taka þau til málefnalegrar athugunar og fá fram hver raunveruleg staða fólks er og koma á koppinn stöðuskýrslu þar um, með atbeina ríkisvalds og í samvinnu við Heimkomu svo fólk geta sagt að það eigi einhversstaðar heima. Mér er kunnugt að svona hugmyndir eru á sveimi innann raða fólks í Heimkomu, ( ekki að berja neinn með vaskasvuntu þó). Málið er ekki komið svo langt.

Leysir ekki neinn bráðavanda

Ein breið brú

Prédikun dagsins hjá Vegagerðinni er ein breið brú. Hvað þýðir það á íslensku. Jú ein breið brú framundan. Það ætti náttúrlega að standa þarna mjó og þröng brú og sitt hvoru meginn ættu að vera háar hraðahindranir svo það væri alveg klárt að bílar lækkuðu hraðan og jafnvel köstuðust út af veginu svo það yrði ekkert slys. Svo mætti t.d. hafa viðvörun á ensku.

Þá mætti vera öflugri hættuljós við brýrnar í myrkri svona eins og notað er við í vitum landsins til að leiðbeina skipstjórnarmönnum eða flugmönnum. Allt er þetta þekkt, en einhverra hluta ekki notað hjá Vegagerðinni. Nú hélt ég að vegamálastjóri væri skýr maður, en vitanlega vantar peninga í málin.

Hvalfjarðargöngin eru svo sér kapituli. Um dagin varð eitthvert fár í göngunum og þá fór ég að skoða aðstæður þar, sem ég svo sem vissi af ferðum mínum, þar í geng um tíðina.

Vegstikur eru illa þrifnar þar svo þær veita vegfaranda ekki þær upplýsingar og aðhald sem ella væri og vantar að kanturinn sé málaður gulur  eða með sjállýsandi fosformálningu.

Allt er þetta öryggisatrið sem Vilhjálmur bendir á og sjálfsagt mikið betra að kjósa hann en Árna Johnsen. Árni er bara í einhverju veseni. En náttúrlega er það mál höfuðverkur Sjálfstæðismanna og líkur því hér þessari bloggfærslu.

Vill betri merkingar á þjóðvegum

Vísa búvörusamningsmálinu frá og framlengja gamla samningi fram yfir Þorra

Björt framtíð er með dagskrátillögu að því mér skilst um að vísa þessu máli frá.

Það væri sennilega réttast að hafa þá málsmeðferð og taka málið upp aftur. Þá væri ekki verið að skemma fyrir nokkrum manni, en gamli samningurinn héldi áfram og allt gengi liðlega fram. Neytendur fengju sínar vörur skilvíslega og bændur sínar beingreiðslur, en fjárheimildir eru bara tryggðar fram að áramótum. En með því að framlengja gamla samninginn fram á næsta ár yrði gert ráð fyrir fjámunum til þess í næsta fjárlagafrumvarpi.

Samningsaðilum gæfist þá svigrúm til að finna betri lausnir sem allir gætu sætt sig við og tekið upp atriði sem hafa sætt gagnrýni.

Óþarf fyrir þingið að stumra yfir þessu máli lengi. Eftir því sem meir er talað verður útkoman vitlausari.

Margir eru að tala um að ekki hafi verið gætt að því að sem flestir ættu að koma að samningborðinu.

Held að það sé bundið í lögum hverjir eigi að sitja þar við borð og landbúnaðrráðherra hefur samningvaldið í sínum höndum fyrir almennig, þó svo fjámálaráðherra verða að skaffa fjármuni, þannig að þetta þarf allt að spila saman. Neytendur eiga að koma með sín áhrif í geng um ráðherrana og umsagnir í þinginu.

 

Stytting eða framlenging?

Bændur eru harðir húsbændur

Nú eru göngur og réttir framunda og það er mikill vettvangur fyrir þingmenn að mæta þar og sýna sig og sjá aðra og fá snafs hjá bændum og jafn vel komast inn í grúppuna undir réttarvegg og taka ,, Undir bláhimni."

En það verur nú aldeilis ekki í boði ef mál fara á versta veg, engin fleigur og engin söngur, aðeins augngotur og spurningamerki ,, Hvað er hann að gera hér þessi?" Það verður stemmingin.

Bændur eru harðir húsbændur og þingmenn eru mjög meðvitaðir um hvað bændur eru sterkir félagslega og hvernig, Jón í Sóradal, ásamt fleirum létu ekki beygja sig hér um árið og klufu sig frá Framsóknarflokknum og stofnuðu Bændaflokkinn út af afurðarverðshækkunum sem átti að hlunnfara þá um.

Þeir hófu undirbúning að stofnun Stéttarsambandi bænda, en þá var farið á stað og átti að gera það að deild í Búnaðarfélagi Íslands svo það yrði máttlaust, en bændur vildu sjálfstætt Stéttarsamband. Svo það er mannlegt að það sé kvíði í sitjandi Alþingismönnum.,, Hva á ekki að gefa manni snafs." Gætu þeir sagt skjálfandi röddu. ,,Nei góurinn það þarf að vinna fyrir hlutunum í sveitinni," gætu bændur sagt. Og snúið sér að töfludrætti.

,,Hrafnabjörg, Hrafnabjörg, Hrafnabjörg, andskotinn er engin hér til að hirða frá Hrafnabjörgum."

 

 

 

 

Segir Framsókn í tímaþröng

Ekki snyrtilega framkoma við Möllerinn

Ég stóð í þeirri meiningu að það sem gerðist í nefndum að þá væri boðað til fundur og mál upp borinn á hinum formlega vettvangi þar sem allir væru viðstaddir.

Hitt vissi ég ekki að menn væru leiddir út í horn eins og gamlir hrútar og skjölum demmt þar yfir þá. Þetta er náttúrlega aðferð til að brjóta niður svo þeir séu ekki að stanga eitthvað út í loftið og með einhvern óróa.

Þriggja ára samningur er enginn samningur og eitthvað var nú Jón Gunnarsson spertari þegar útgerarmenn kröfðust 20 eða 30 ára samninga á veiðirétti, þegar það var til umræðu.

Það er vandi að fara frá verkaskiptum framleiðsluferlum áætlunarbúskapar með reiknað vísitölubú í landbúnaði og í eitthvað samkeppnismunstur sem engin veit hvað er en veldur úlfúð og illu umtali í sveitum.

Sátt um málið orðum aukin

Fögur er hlíðin

Fögur er hlíðin , ný slegin tún,  grósku miklir grænfóður akrar og bleikir rúllubaggar út um allar koppagrundir og Framsóknarflokkurinn að verða 100 ára. Stofnaður 16. des árið 1916

Margir Framsóknarmenn litu hýru auga til Guðmundar, þar sem áar hans hafa dugað vel í stjórnamálabaráttur svo búast má við að Guðmundur snúi aftur með einum eða öðrum hætti eins og Gunnar forðum.

Þegar menn eru komnir með hina pólitísku veiki er erfitt að losa sig við hana sérstaklega þegar hún er ættgeng, eins og í þessu tilfelli.

Verk Framsóknarflokkins blasa við út um allar sveitir með hvítum húsum og rauðum þökum, mikið verk. Flokkurinn stóð fyrir mikilli uppbyggingu í landbúnaði, byggingu héraðsskólanna og margt, margt fleira. Hann tengdist bændum og sveitafólki mjög sterkum böndum en náði ekki fótfestu í þéttbýli svo heitið gæti. Svo fór hann út af sporinu í kvótamálunum og hefur verið lasin síðan.

Þegar búvörulögin voru sett nr. 46 1985 sögðu margir, hvað nú Steingrímur Hermanns það verður hrun í sveitum? Ja það er ekki alltaf hægt að framleiða og framleið ef engin finnst kaupandinn. Þó svo flokkurinn tapi tveimur alþingismönnum í dreifbýli þarf hann að vinna einn í þéttbýli það er gjaldið. Þetta gekk ekki eftir. Framsókn hefur ekki náð að skjóta nægjanlega sterkum rótum í þéttbýli. Ef honum auðnast það ásamt því að halda tryggð við bændastéttina gæti þetta blessast. En ekki fyrr en hann getur hænt þéttbýlisbúa að sér með stefnu sinni og að sinna þörfum þeirra til jafns.

Gefur ekki kost á sér aftur

Byltingafylgið á Austutvelli setti ríkistjórnina á skilorð.

Þetta er merkilegt mál þetta loforð um haustkosningar. Skoðum það nánar:

Stjórnarskráinn kveður á um að kjörtímabilið sé 4 ár:

III.
31. gr. [Á Alþingi eiga sæti 63 þjóðkjörnir þingmenn, kosnir leynilegri hlutbundinni kosningu til fjögurra ára. Heimild vefur Alþingis.

Ekki er hægt að brjóta stjórnarskrána hvað þetta varðar og eðlilegt að þingmenn stjórnarflokkanna vilji halda sínum launum út kjörtímabilið og ráðherrar vilji fá svigrúm til að endurnýja ráðherrabílana, en mér skilst að þeir geti horfið á braut með þá gegn lágmarksgreiðslu án tolla og vörugjalda og þá er betra að vera búinn að endurnýja. Varla er til þessa ætlast að ráðherrar gangi í Fornbílaklúbbin og aki á einhverjum skrjóðum inn í nýja veröld, hreppi þeir ekki ráðherrastól eða hætti. Eitthvað þarf til, til þess að hægt sé að efna loforðið um kosninga og þar kemur þingrofið til skjalanna:

Á vísindavef HÍ segur um þingrof:

Skoðum það nánar.

,,Erfitt er að segja með tæmandi hætti við hvaða aðstæður sé réttlætanlegt að rjúfa þing. Fræðimenn hafa til að mynda bent á að ef fyrirséð er að vantrauststillaga á ríkisstjórnina verði samþykkt, ef ríkisstjórnin hefur ekki nægjanlegan þingmeirihluta til að koma áfram brýnum málum á þingi eða ef upp er kominn ágreiningur innan ríkisstjórnarinnar, þá geti forsætisráðherra gripið til þingrofs."

Ekkert af þessu er uppi, engin vantrauststillaga liggur fyrir, þing meirihluti að séð verður traustur, þó einhverjir úfar séu með mönnum um einstök mál. Þannig að úr vöndu er á ráða og forseti ef till vill í vanda að samþykkja þingrof.

Best væri fyrir fyrir alla að ríkistjórninn dæi úr máttleysi veikinn til að rjúfa þessa stöðu.

Vissulega má leiða að því líkur að allt þetta stand stafi út af þessum Panamskjölum og fólk  sé búið að fá upp í kok af vinnubrögðum og finni ekki góðærið  á eigin skinni.

En almenningur getur alltaf safnast aftur saman á Austurvelli, það fréttist einhvern veginn. Þar liggur hættan.

Stjórnarandstaðan fengi vopn í hendurnar

Þröng staða hjá Framsókn

Óttalegir kálfar eru þetta að lát taka sig svona í bólinu og auglýsa að allt sé í uppnámi hjá flokknum, þó allir viti að staðan sé þröng hjá flokknum. Betra hefði verið að koma á venjulegum bílum eða heyja fundinn í sumarbústað út á landi. Uppnámið er svo augljóst.

Tveir svartir bílar af betir gerðinni minna svolítið á mafísósa og neyðarástand og nú getur fréttamönnum snjóað á vettvang, en maður vissi ekki að flokkurinn væri kominn á gjörgæslu.

Hann er nú að ná hundrað ára aldri og er tvennt til, lifir hann eða lifir hann ekki og hvað á að gera? Setja hann í öndunarvél?

Á að reyna að reyna láta hann blómstra og halda áfram eða verða ættarlaukar settir niður í mold og beðið um stund eftir tækifæri.

Það er náttúrlega nauðsynlegt að hafa vald á atburðarásinni og afar vont að missa vald á aðstæðum og vita ekkert hvað er hægt að gera og þetta þarf að ræða við Sigmund svo hann viti hvað í boði er. Það er ekki gott að lenda í pólítískum bardaga og falla si svona á víðavangi.

Og Eygló Harðar með vomur og tvíl svo ástandið er hættulegt.

Bændur búnir að heyja og engin búvörusamningur kominn á koppinn. Þó svo forseti þurfi að samþykkja og forsætisráðherra fari með þingrofsréttinn, geta Sjálfstæðismenn knúið fram alskonar aðstæður með atkvæðafylgi ef þeir verða reiðir vegna yfirlýsingagleði Sigmundar.

Og bílstjórar í bílunum og þeir ef til vill í gangi, ja hérna.

 

Ráðherrar funda með Sigmundi

Er hægt að sigla í kringum Reykjavík? Morgunblaðið skýrir frá.

Stundum trompast ég þegar ég sé algjöra vitleysu og verð að fara með æðruleysisbænina til að halda sönsum.

Á miðopnu Morgunblaðsins í dag 3. ág. 2016 er falleg mynd af skútum á siglingu í andvaranum og undir myndinni stendur:

Flott fley Þeim leiddist  eflaust ekki skipverjunum á þessari skútu sem sigldu í kringum Reykjavík í blíðunni í gær- í logni og sólskini- enda veðurskilyrði einstaklega góð til siglinga.

Bæði er það það er ekki hægt að sigla í kringum Reykjavíkur-borg en til að gæta sanngirni væri hægt að túlka það að mögulegt að hægt væri að sigla í kring um sjálfa víkina.

 Þá er til þess að horfa að logn er er ekki góð veðurskilyrði til skútusiglinga nema þá fyrir vélarafli.

Þessi athugasemd mín er náttúrlega algerr tittlingaskítur, en þegar við sem búum á hjáleigunum reynum að vanda okkur, er lámarks krafa að orðfarið á höfuðbólinu sé í samræmi við staðreyndir.