Forseti heimsækir Fjölskylduhjálpina í Reykjanesbæ í aðdraganda jólanna og tekur þátt í úthlutun matvæla til þeirra sem þurfa á slíkri aðstoð að halda.

21. desember 2015

Landspítalinn

Forseti á fund með forstjóra Landspítalans Páli Matthíassyni um stöðu þjóðarsjúkrahússins, starfsemi og fjármögnun, hið mikla framlag starfsfólksins á erfiðum tímum og nauðsyn þess að móta heildarstefnu í heilbrigðismálum Íslendinga sem studd væri breiðri og varanlegri samstöðu.

21. desember 2015

Stofnun múslíma á Íslandi

Forseti á fund með stjórnendum Stofnunar múslíma á Íslandi og í Svíþjóð, Karim Askari og Hussein Aldaoudi, um starfsemi stofnunrinnar á Íslandi, aðlögun að íslensku samfélagi, menningu og lýðræðishefðum, umræður í íslenskum fjölmiðlum sem og um kaupin á Ýmis húsinu og fjárstyrk frá Sádi Arabíu og samskipti þeirra við sendiráð þess lands.

Heimild: Heimasíða forseta Íslands

	Fleiri ánægðir með störf forsetans
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nokkur minningarbrot um skógarbónda á Hamri Erling B. Ingvarsson

Úr Blönduljóðum

Það hverfa til moldar menn og verk

Og manni finnst þynnast um bekki.

En heimdragans taug er töluvert sterk

hún tognar- en slitnar ekki.

Og þegar í langferð þú leggur úr vör

er litla kotið þitt með í för.

Höf: Hannes Ágústsson frá Brúarhlíð, föðurbróðir Erlings

Landseti Krists, vinur minn og fermingarbróðir á Hamri í Svínavatnshreppi, Erlingur B. Ingvarsson er látinn. Banamein hans var krabbamein, sá slóttugi sjúkdómur.

Við Erlingur vorum saman í farskóla í Svínavatnsskólahverfi og fermdumst tveir saman í samnefndri kirkju þann 6. júni 1959. Þegar Erlingur tók Hamar á leigu, var jörðin Kristfjárjörð gefin til handa fátækum. Sagði hann, að sér yrði fyrirgefið allt og yrði alltaf fátækur, því hann væri landseti Krists. Jörðin Hamar er meðalstór og nýtur umhverfisins þar sem Gunnfríðarskógur er fyrir norðan hana. Mestan part er gróið land með frjósömum moldarjarðvegi, gott land niður við Blöndu til kornræktar. En það háði framgangi á Bakásajörðunum, sem svo eru kallaðar, að vegasamband komst ekki almennilega á og því varð öll uppbygging erfið og háði það framþróun byggðarinnar

Erlingur hóf að byggja íbúðarhús árið 1976. Þegar ég hafði áhyggjur af því að hann væri að reisa sér hurðarás um öxl sagði hann við mig: ,,Þú skalt nú sjá að þetta tekst allt saman, lagsmaður“. Og það gekk eftir. Erlingur var harðduglegur og ósérhlífinn maður, vel gefinn og skákmaður góður.

Erlingur var í sambúð með Guðrúnu Atladóttur og eignuðust þau einn son, Bjartmar Frey. Guðrún og Erlingur slitu samvistum. Guðrún kom með tvö börn í bú þeirra og hafa börnin alltaf haldið mikilli tryggð við hann. Hann sagði mér eitt sinn að hann væri hamingjusamur maður með son sinn og fósturbörn.

Erlingur gerðist skógarbóndi þegar fjárstofn hans var felldur vegna riðuveiki og hóf skógrækt á jörðinni Hann fór þá að vinna á sambýli á Blönduósi sem hann var ánægður með. Hamar er vel til skógræktar fallin og er þar núna kominn álitlegur skógur. Erlingur hafði miklar taugar til jarðarinnar og sagði oft að ekki færi hann frá Hamri nema láréttur.

Erlingur var skemmtilegur, ágætur sögumaður og minnugur. Ein minnistæð saga var þegar við vorum í landafræðitíma á Höllustöðum og Stefán kennari á Kagaðarhóli renndi niður landakortinu sem var að ég held eini hluturinn sem fylgdi farskólanum milli bæja. Stefán benti strangur á sundið milli Frakklands og Englands og spurði hvað það héti. Allir götuðu. Þá fór Stefán að toga skyrtuna fram úr erminni. Þá urðu nú allir mjög vitrir og sögðu ERMASUND einum rómi

Við Erlingur fórum lengst af saman í seinni göngur á Auðkúluheiði. Hann var jafnan vel búin gangnamaður með trausta hesta og ratvís.

Ég kveð nú þennan góða æskuvin minn með söknuði. Ég veit að áfram verður haldið því góða starfi á Hamri, sem Erlingur hóf og jörðin er í góðum höndum. Við, Inga Þórunn, biðjum fólki hans blessunar og sendum því samúðarkveðjur.

Þorsteinn H. Gunnarsson

Ríkið kaupir landbúnaðarkvóta af sjálfu sér ( Ríkisskuldabréf)?Samkv. Bændablaðinu

Þegar búvörulög voru sett til að minnka framleiðsluna og setja á landbúnaðarkvót til að stýra framleiðslunni þannig að hún félli að innanlandsmakaði var kvótinn gerður að verðmæti og gekk kaupum og sölum milli aðila. Þannig voru bændur að kaupa kvóta hver af öðrum og eyddu miklu fé í þessi kvótakaup og hafa sjálfsagt oft á tíðum farið með allan tekjuafgang búanna í þetta.

Í leiðara nýjasta Bændablaðsins er lítilega fjallað um hver staðan er í samnigaviðræðum ríkis og bænda.

Áætlað er að samningtíminn verði 10 ár. Síðan segir í leiðaranum:

,, Lagt er til að greiðslumark sem gengur kaupum og sölum hverfi á samningstímanum. Kvótakerfi í mjólk verði aflagt um miðbik samningsins og eitt verð verði greitt fyrir alla mjólk, hvort sem hún fer á innanlandsmarkað eða til útflutnings. Fram að aflagningu kvótans verði heildargreiðslumark í mjólk fryst og framsal á milli aðila bannað. Þess í stað hafi ríkið innlausnarskyldu á þeim kvóta hjá þeim sem hyggjast hætta mjólkurframleiðslu."

Hér geri ég hlé á leiðaranum til prívat hugleiðinga. Ríkivaldið sem kom þessum kvóta á með meintum ólögmætum hætti að mati okkar fyrrum félaga í Röst bændafélagi sem hefur ekki starfað lengi og síðasti formaður Ámundi Lofsson farinn til Noregs, sem sagt ríkisvald og bændur líta á kvótann eins og ríkisskuldabréf sem ber að innleysa. Þetta er náttúrlega alger fjarstæða og enginn veit hvar endar í útgjöldum ríkisins, auk þess sem það er fordæmisgefandi fyrir sjávarútveg. Þetta fyrirkomulag getur verið mjög gott fyrir þá sem hætta búskap, fá þarna fínan ríkitryggðan lífeyrir. En í aðgerðinni fellst líka mismunun gagnvart þeim bændum sem vor neyddir með margvíslegum hætti og voru stöðvaðir við sín búverk og njóta lítis líeyris. Nær væri að efla Lífeyrisjóð bænda með almennum hætti. Átti ekki andvirði Stofnlánadeild landbúnaðrins að renna til LB og andvirði Áburðarverksmiðjunnar? Hvar standa þau mál? Bændur fengu kvótann á sínum tíma og þurftu ekki að greiða fyrir hann og rétt er að hann falli þá bara niður og hann verði raunverulega afskrifa hann eins og hvert annað góss sem notað er til öflunar tekna.

Það gæti verið réttlætismál að mínu mati að sá kvóti sem bændur hafi keypt væri bættur að einhverju leit en þó ekki að fullu því það er búiða að nota hann og bændur eru búnir að hala miklar beingreiðslur inn á hann og viðkomandi kvóti því í raun afskrifaður.

Ég læt þetta duga og held ekki áfram að leggja út af leiðarann en hann liggur öllum mönnum opinn til aflestrar.

En eitt atriði ætla ég að benda á sem varaðar bændur miklu og það er þessi nýja reglugerð um lausagöngufjós að bændur hafa 20 ára aðlögunartíma til að byggja sér ný lausagöngufjós eða breyta gömlum básafjósum þetta er mikil áskorun fyrir bændur en mjög til bóta fyrir landbúnaðinn og vinnuaðstöðu fyrir bændafólk og framfaraspor í dýravernd og aðbúnaði, en óvíst hvort menn treysti sér í svona viðamiklar breytingar og því er algerlega rennt blinnt í sjóinn hvaða afleiðingar slíkt hafi.Þar skiptir aldursamsetning bændastéttarinnar miklu máli. Það hefði nú verið gæfulegra fyrir bændur sem eyddu öllum sínum peningu í kvótakaup að eiga núna fokheld lausagöngufjós fyrir þá sem eiga að taka við jörðunum, En þeir fá ríkiskuldabréfin ( kvótann) greiddan og get byggt lausagöngufjós og byrjað svo seinna að framleiða mjólk.

Bændur eru snillingar og hafa stjórnarflokkana algerlega í vasanum.

Stjórnarskrábrot Samkvæmt lagáliti hr. Jóns Steinars Gunnlaugssonar hrl

Höfundur er fv. bóndi og var með nýkeypta jörð 1985 og nýbyggði nýtísku lausagöngufjós 5 km frá mjólkurstöðvarvegg og 660 ærgild búmark samþykkt = 115 þús lítrar af mjólk, þegar honum var úthlutað nýjum fullvirðisrétti reglugerðarbreyting 1985/1986 eftir áramót 1986 að upp hæð 0 lítrum af mjólk. Hann var því neyddur til að afhenda ríkinu jörðina í gengn um Jarðasjóð og voru dómkvaddir matsmenn fengnir til að meta jörðina til verðs sem hæfilegt væri að greiða fyir hana. Svo þegar átti að fara skrifa undir þá var búiða að lækka hið dómskvaddamatsverð, geðþótta ákvörðun. Þá vor þeir Jón Helgason landbúnaðarráðherra Framsóknarflokks greindur maður, Sveinbjörn Dagfinnssson var ráðuneytisstjóri. Réttast væri að það væri skoða hver réði því að lækka hið dómkvadda verðmat?